Próba zimowa w warunkach symulowanych.

Rozpalanie ognia, schronienia, obozowanie, etc.
ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
BowHunter
Posty: 1150
Rejestracja: pn 17 wrz 2018, 10:52
Lokalizacja: Golub-Dobrzyń (Polska) / Melhus (Norwegia)
Kontakt:

sob 09 lut 2019, 22:46

Kilka dni temu, gdy pogoda obdarzyła nas obfitymi opadami śniegu, postanowiłem przetestować mój zimowy zestaw pierwszej pomocy, który składałem by pomógł przeżyć mi podczas nagłego zdarzenia właśnie w podobnych warunkach. Oczywiście sytuacja jaką starałem się uzyskać odbywała się w pełni kontrolowanych warunkach, blisko domu by w razie przesadzenia z symulacją otrzymać szybko pomoc.

Zima to dla mnie najgorszy okres jeśli chodzi o bytowanie na świeżym powietrzu. Walka z czasem i samym sobą. Z jednej strony musimy rozbić i przygotować obóz jak najszybciej, z drugiej doprowadzenie do przegrzania organizmu odbije się na komforcie i zdrowiu. Poszukiwania suchego materiału na opał rozciągają się w nieskończoność, a zebranie zapasu wystarczającego na komfortowe dogrzanie posłania przez całą noc często bywa trudniejsze niż spodziewamy się. Jednakże samo uzyskanie ognia przy pomocy zmarzniętych zgrabiałych rąk, praca nożem, a nawet utrzymanie czegokolwiek jest znacznie cięższe niż samo zbieranie opału.

test-1.JPG

I tego właśnie miała dotyczyć owa symulacja. Warunków w których przy pomocy zgrabiałych, zmarzniętych rąk będę starał się uzyskać ogień.

Zanim jednak przystąpiłem do rozniecania ognia, wybrałem miejsce totalnie odsłonięte, tak aby wiatr dodatkowo utrudnił używanie krzesiwa. Następnie zanurzyłem ręce w grubej warstwie śniegu i nie ruszając nimi odczekałem tak ok 15 minut, aby ewidentnie odczuć trudność z poruszaniem palcami i reakcją na bodźce zewnętrzne.

Pierwszym problemem pojawiło się otwarcie samej apteczki. Suwak jest tak mały, a apteczka tak upchana, że otworzenie jej było nie lada wyzwaniem. Gdyby to była realna sytuacja walki o przetrwanie musiałbym użyć noża i rozpruć całą powłokę. Krzesiwo otworzyłem używając sznurka z zestawu. Gdyby nie on, nie udałoby i się zmarzniętymi rękoma rozłączyć obu elementów. Powierzchnia obudowy jest wykonana z tworzywa i dobry chwyt umożliwiający oddzielenie iskrownika od pręta jest niemożliwy do uzyskania w takim czasie. Gumowe pokrycie zdecydowanie poprawiłoby komfort użytkowania. Rozpałkę z wnęki pojemnika wydobyłem dzięki iskrownikowi. - W tym momencie po raz kolejny zanurzyłem ręce w śniegu gdyż odczuwałem wyraźny powrót do pełnej sprawności. – Uzyskanie odpowiedniego snopa iskier także nie należało do najprostszych czynności. Rozpałka syntetyczna Wet Fire popala się praktycznie od strzała nawet kiedy jest cała mokra. W tych improwizowanych warunkach udało mi się podpalić ja dopiero za 8 podejściem. Ale nie tylko brak możliwości skupienia iskier doprowadził do tak wielu prób. Najzwyczajniej w świecie nie mogłem utrzymać krzesiwa i po oddanym „strzale” wypadało mi z rąk, często uderzając w przygotowaną podpałkę. W końcu poradziłem sobie przygniatając hubkę nożem.

Skoro jesteśmy już przy nożu, to wydobycie w podobnych warunkach wymaga silnych szczęk. Zatrzasku tapicerskiego, który spina pasek mocujący nóż w pochwie nie da się otworzyć używając zgrabiałych rąk. Ponadto brak jelca jednak doskwiera. Podczas próby rozcinania gałązek na podłogę pod ogień kliku krotnie zsunęła mi się dłoń na klingę, mimo gumowanej rękojeści. Oczywiście problem tkwił w zbyt słabym chwycie, nie mniej była to jak najbardziej słuszna lekcja.

Ognisko udało się rozniecić, ciało ogrzałem, a i pewne refleksje także naszły. Musze przeprojektować apteczkę, ale przede wszystkim zmienić jej zasobnik. Aby dostać się do krzesiwa musiałem wyrzucić z niej wszystko. Na pewno dorzucę małą świeczkę, i jeden spreparowany wacik. Musze natomiast wyrzucić z apteczki co nieco, by nie zrobiła się z niej torba lekarska. Samo krzesiwo spełniło swoja funkcję, choć nie obeszło się bez kłopotów. Niestety na dzień dzisiejszy nie ma lepszego modelu do moich zastosowań. Jest to największy model dostępny na rynku (gabaryty wraz z obudową, nie pręt krzesiwa). Rozpałka także nie zawiodła, jedna taka kosteczka płonęła prawie 4 minuty. Wystarczająco długo by dołożyć, w moim przypadku listki kory brzozowej i wspomóc w utrzymaniu wysokiej temperatury by zajęły się nie do końca suche gałązki. Ogólnie ognisko które widzicie na zdjęciu płonęło 35 minut tylko na materiale, który widać. Wystarczyło to by ogrzać ręce i stopy. Wymienić muszę także nóż. Nadal będę szukał czegoś z jednego kawałka stali, jednakże tym razem z wyraźnym jelcem – lubię swoje palce.

Oczywiście w realnych warunkach ręce mógłbym podgrzać wkładając je pod pachy, mógłbym także być na skraju hipotermii, tych mógłbym jest jeszcze całkiem sporo. Nie da się odwzorować w pełni warunków jakie będą czekać, gdyż nie da się przewidzieć co będzie nas czekać. Od momentu chwycenia za apteczkę do uzyskania ognia minęła prawie godzina. W tym czasie zbierałem opał, odśnieżyłem miejsce na ognisko, testowałem swoje zimowe wyposażenie ratunkowe i w międzyczasie zmrażałem dłonie śniegiem. Czy jest to dobry wynik, czy zły. Nie zastanawiam się nad tym teraz. Ważne, że udało mi się uzyskać ogień.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Obrazek
Wilk
Posty: 31
Rejestracja: pn 30 lis 2020, 08:13
Kontakt:

śr 02 gru 2020, 14:32

I to wszystko przy pomocy dobrze zorganizowanej apteczki. Kurcze, chyba zacznę jednak od takiego zestawu.
Awatar użytkownika
BowHunter
Posty: 1150
Rejestracja: pn 17 wrz 2018, 10:52
Lokalizacja: Golub-Dobrzyń (Polska) / Melhus (Norwegia)
Kontakt:

śr 02 gru 2020, 15:33

Najpierw zacznij od tego, o czym pisaliśmy do tej pory. Zawarte tu wyposażenie do najtańśzych nie należy, a i zim takich póki co nie musimy obawiać się. Każdy z nas tutaj ma inne obawy. Ja przygotowuję się na wszystko. Być Przygotowanym to nie tylko stawiać czoła apokalipsie, pandemii, czy wojnie, ale także na wyzwania dnia jutrzejszego.
Obrazek
ODPOWIEDZ

Wróć do „Sztuka Przetrwania”