Dzieci - rozważania ogólne

[Ramzan Szimanow]

Przypadek opisany zaś przez kolegę powyżej pokazuje jak nie rozmawiać i jak popełniać błędy wychowawcze z dziećmi, ale też pamiętajmy, że dziecko które pozornie jest zajęte swoimi sprawami koło nas gdy rozmawiamy chłonie naszą rozmowę jak gąbka. I zawsze zapamieta to czego nie powinno, no nie wiem, może to intonacja naszego głosu ma na to wpływ?

Tylko czy wyżej jest opisany błąd wychowawczy? Czy tylko zderzenie rzeczy w sumie normalnych z społeczeństwem pierdół?

Problem z dzieciakami jest taki że trzeba je jak najszybciej nauczyć co jest kwestią "domową" i nie powinno być mówione przy obcych.
Z kilkulatkiem może być ciężko. Zostaje obracanie sytuacji w żart i zwalenie winy na bujną wyobraźnie.
Ale starsze dziecko?
I po co to odcinanie dzieci od realiów świata z którymi i tak się zderzy.
Jak ze świadomością że duża część rówieśników takim odcinaniem i wyręczaniem została zmieniona w groteskowe lebiegi.
Niedawno słyszałem o 17 latku któremu matka obcina paznokcie...

Na co całe "przygotowania" taty/mamy jak nastoletnie potomstwo zamiast być potencjalnym wsparciem w gorszych czasach jest cały czas traktowane jak niezbyt bystre pięciolatki.
Co uczy ich bezradności.
Potem w tych "gorszych czasach" rodzica-przygotowanego złapie na ulicy ŻW w ramach łapanki "ochotników" na front, czy nawet mniej skrajny scenariusz choroby/kontuzji.
I zostaje druga połówka-bluszcz z nieogarniętymi dzieciakami i stertą gadżetów których nie potrafią użyć ani nawet sensownie przehandlować.

[Szebora]

kol Szebora to jest temat, który mi chodzi od dłuższego czasu po głowie. Jest nas sporo, każdy z nas (jeśli chce) może w szkole bliskiej jego miejscu zamieszka nia zrobić szkolenie dzieciakom w plenerze. Tylko jak to od strony prawnej wygląda? Jak ze strony szkoły? Jak ze strony rodziców? Czy od razu odpuścić, bo ja choć jestem chętny do działania, to jednak święty spokój jest ważniejszy dla mnie...

Przypadek opisany zaś przez kolegę powyżej pokazuje jak nie rozmawiać i jak popełniać błędy wychowawcze z dziećmi, ale też pamiętajmy, że dziecko które pozornie jest zajęte swoimi sprawami koło nas gdy rozmawiamy chłonie naszą rozmowę jak gąbka. I zawsze zapamieta to czego nie powinno, no nie wiem, może to intonacja naszego głosu ma na to wpływ?

1. Nauczyciel posiadający uprawnienia do nauczania, może być hobbysta tańca np..
Może dać takie lekcje.
2. Osoba posiadająca uprawnienia z danej dziedziny - np tańca.

Warsztaty jednodniowe - pozwolenie dyrekcji, rady rodziców, rady nauczycieli.

Warsztaty wyjazdowe kilkudniowe - KO

Mam nadzieję że się nic nie zmieniło przez ostatnie 2 lata. Dopytam jeszcze dziś dyrekcję

[BoldFold]

Proszę nie czepiać się szczegółów, wiadomo że inaczej rozmawia się z kilkulatkiem a inaczej z nastolatkiem, chyba tego nikomu tłumaczyć nie trzeba? Z dziećmi rozmawiamy nie tak jak rodzice Morozowa w 1932 r w ZSRR, choć to w tym kierunku idzie i u nas.


Z tym, że już nie można wszystkiego zwalić na Żydów i cyklistów to teraz na globalistów, którzy tak wychowali ostatnie pokolenia, że z nastolatkiem porozumienie jest niemożliwe, szczególnie tych nastolatków z wiekszych miast. Tak czy siak ssaki ucza poprzez naśladowanie i zerwanie więzi dziecko-rodzice odbywa się od najmłodszych lat, dlatego z nastolatkiem już kompletnie nie będzie kontaktu. On już z braku kontaktu z rodzicami od najmłodszych lat wytworzył sobie świat zastępczy, alternatywny, bez dostępu do tegoż świata rodziców.

Ciekawe jakie uprawnienia powinien mieć gość, aby nauczyć rozpalania ognia? Trochę po bandzie pojadę, ale wzorce nauki OC od szkoły podstawowej to od Rosjan powinniśmy ściągnąć.

[Ramzan Szimanow]

Tak czy siak ssaki ucza poprzez naśladowanie i zerwanie więzi dziecko-rodzice odbywa się od najmłodszych lat, dlatego z nastolatkiem już kompletnie nie będzie kontaktu. On już z braku kontaktu z rodzicami od najmłodszych lat wytworzył sobie świat zastępczy, alternatywny, bez dostępu do tegoż świata rodziców.

I potem, przy takiej kryzysowej sytuacji jak to będzie wyglądać?
Przy nastolatku który miał marny kontakt z rodzicami bo zaniedbywali to od samego początku.
A do tego brak prądu i zasięgu odciął go od lajkowych strzałów endorfiny i ma zespół odstawienia.

Dlatego trzeba walczyć by kontakt z dzieckiem był, i przekazywać mu prawidłowe wzorce.
Nawet jak oznacza to mniej pieniędzy na gadżety bo nie siedzi się w pracy po godzinach.
Maleje szansa na wyhodowanie Pawlika Morozowa czy po prostu nastoletniego balastu któremu trzeba podcierać nosek jak kilkuletniemu dziecku.

[BoldFold]

W stu procentach się zgadzam, nawet bym dodał, że tego typu ludzie już wchodzą powoli w wiek średni. Ja mam też takie czasami dodatkowe zajęcie, że pomagam w wyborze i pierwszych kontaktach nowo zatrudnionemu w firmie. Nie wygląda to dobrze, ani szkoła, ani licencjat, ani studia, nic nie pomaga na spaczony umysł, niby wiedza jest, ale zasady postępowania, logika, otwarty umysł, empatia, zasady współżycia w pracy, itd, to wszystko leży i kwiczy. Obojętne chłopak, dziewczyna, najpierw najtrudniejsze, czyli rozstanie ze smerfonem, no to jest tragedia jak obserwuję w niektórych przypadkach i takie też mieliśmy, że dochodziło do porzucenia pracy... Potem etap następny czyli nauka że pracodawca płaci za pracę, a zespół należy szanować, wspierać i wspólnie pracujemy dla naszego dobra-wypłaty, a role zostały rozdzielone. Mam wrażenie, że szkoła uczy oprócz wiedzy jeszcze egoizmu i to powoduje trudności w normalnym funkcjonowaniu bo nagle okazuje się, że w pracy ważne jest aby wszyscy mieli (najlepiej) 6 a nie tylko jedna osoba, co w szkole jest normą.

[Saracen]

Co do tematu nauki dzieci w szkole różnych sztuk. Czy to chodzi o rozpoznawanie roślin czy rozpalanie ognia. Dzieci na pewno by z ogromnym zachwytem słuchały i oglądały co im tłumaczymy i pokazujemy. Na pewno by im się to przydało. Ale.... Jedno podwinięcie nogi i mamy przesrane. Wystarczy że taki dzieciak coś kiedyś zje na łące i mu to zaszkodzi. Albo mały się poparzy przy rozpalaniu ogniska z kolegami. Wszyscy wtedy zrzuca winę na tego co ich tego uczył. Od razu się zacznie wieszanie psów, sprawy sądowe, kurator, prokurator i co tam jeszcze. A i na pewno rodzice poszkodowanego nie zapomna ściągnąć z nas odszkodowania ile tylko się będzie dało.
Dopiero co dziś w radiu mówili że na grupę dzieci spadł konar gdy w lesie spacerowali z nauczycielką. Nic się nikomu prawie nic nie stało, drobne potłuczenia i zadrapania. Ale prokurator już działa, nauczycielkę pewnie za chwilę zawiesza. Niestety, czasu są tak do dupy że strach nawet próbować cokolwiek działać bo w razie czego zlinczują bez mrugnięcia okiem.