Dziurawiec zwyczajny

[Saracen]

Jeżeli ktoś ma jakieś doświadczenia z stosowania tej rośliny to zachęcam do dzielenia się uwagami. Zdjęcia owej rośliny też będą bardzo pomocne.
Opis:

[1411]

Dziurawiec.jpg

Dziurawiec 2.jpg

[1411]

https://rozanski.li/5419/dziurawiec-w-p ... toterapii/

Ziele dziurawca – Herba Hyperici niegdyś popularne jako środek żółciopędny i przeciwbiegunkowy, przywracający równowagę w przewodzie pokarmowym.

Obecnie zalecany również w fitoterapii chorób układu nerwowego. Wyciągi alkoholowe i ekstrakty suche z dziurawca zawierające hiperycynę, ksantony i floroglucyny działają przeciwdepresyjnie i uspokajająco. Poprawiają samopoczucie, wzmacniają, uodparniają na stres, działają adaptogennie. Uprawniają procesy uczenia się i zapamiętywania oraz odtwarzania informacji. Przywracają chęć do życia. Dodatkowo poprawiają trawienie i pobudzają przemianę materii. Działanie jest odczuwalne po dłuższym i regularnym zażywaniu preparatów dziurawca. Hiperycyna jest inhibitorem monoaminooksydazy (MAO).

Dziurawiec działa przeciwdepresyjnie również poprzez hamowanie wchłaniania zwrotnego dopaminy, serotoniny, kwasu gamma-aminomasłowego GABA, glutaminianu i noradrenaliny. Niewątpliwie podnosząc stężenie tych mediatorów dziurawiec wyzwala zadowolenie, radość i euforię.

Wyciągi olejowe i wodno-alkoholowe stosowane są w leczeniu trudno gojących się ran.

Hiperforyna działa antybakteryjnie. Naftodiantrony dziurawca mają właściwości przeciwwirusowe.

Karotenoidy, chlorofil i pochodne floroglucyny pobudzają ziarninowanie.

Obecnie mamy w handlu coraz więcej nowoczesnych form (kapsułki, drażetki) zawierających standaryzowane wyciągi z dziurawca.

Surowiec dobrej jakości powinien zawierać 0,5-0,7% hiperycyny oraz 3-6% hiperforyny.

Zawartość olejku eterycznego waha się w granicach 0,05-0,9%. Właściwości ściągające, przeciwnieżytowe nadają garbniki, których może być w zielu nawet 16%. Dawka 2-4 g ziela dostarcza ustrojowi 0,2-1 mg hiperycyny.

Ziele dziurawca pozyskiwane jest z gatunku dziurawiec zwyczajny – Hypericum perforatum L., z rodziny dziurawcowatych (okrętnicowatych) – Hypericaceae (Clusiaceae).

Składnikami czynnymi dziurawca są: naftodiantrony (hiperycyna, pseudohiperycyna, nie mniej niż 0,08-015%), floroglucyny (hiperforyna 2-4,5%, adhyperforyna, hydroperoksykadiforyna), ksantony gamma-pironowe, olejek eteryczny (do 1%), seskwiterpeny (gurjunen), flawonoidy (wg FP nie mniej niż 1,8% w przeliczeniu na hiperozyd; kwercetyna, izokwercytryna, rutozyd, apigenina), kwasy fenolowe (kawowy, chlorogenowy), garbniki (8-16%), kwas gamma-aminomasłowy, karotenoidy (0,015 mg%), fitosterole.

Składniki czynne dziurawca działają rozkurczowo na mięśnie gładkie układu pokarmowego, żółciopędnie, żółciotwórczo, lekko ściągająco, antyseptycznie i przeciwdepresyjnie.

Hiperycyna wykazuje wpływ antywirusowy, dlatego wyciągi olejowe i spirytusowe zalecane są w terapii wirusowego zapalenia wątroby.

Naftodiantrony, floroglucyny i ksantony są inhibitorami monoaminoksydazy MAO. Frakcja bogata w te związki jest składnikiem preparatów przeciwdepresyjnych.

Hiperycyna zwiększa wrażliwość skóry na promienie UV, co w umiejętny sposób może być wykorzystane w leczeniu łuszczycy, trądziku i bielactwa. Alkoholowe i olejowe ekstrakty z kwiatów dziurawca pobudzają hemopoezę.

F. Eckstein i S. Flamm (1933 r.) opisali wpływ preparatów dziurawcowych na gospodarkę hormonów płciowych u kobiet i zalecali stosowanie ich w leczeniu zaburzeń miesiączkowania.

Bohn opisał właściwości przeciwnerwicowe i uspokajające dziurawca.

Wskazaniami do stosowania wyciągów z dziurawca są: schorzenia żołądka, nieżyt jelit, dolegliwości ze strony wątroby po usunięciu pęcherzyka żółciowego, kamica żółciowa, dyskinezy układu żółciowego.

Zewnętrznie do leczenia ran (nalewka, sok), owrzodzeń i oparzeń (wyciąg olejowy).

Alkoholowe i olejowe wyciągi z dziurawca pobudzają regenerację tkanki łącznej i nabłonkowej, co opisał znany fitoterapeuta H. Leclerc (1935 r.).

[1411]

https://rozanski.li/1012/olej-z-kwiatw- ... toterapii/

Olej z kwiatów dziurawca – Oleum Hyperici (Johanniskrautöl) i ziele dziurawca – Herba Hyperici w fitoterapii
Jeżeli świeże kwiaty dziurawca (Flos Hyperici) zwilżymy spirytusem, a następnie zalejemy ciepłym olejem słonecznikowym, lnianym, migdałowym, ostropestowym, sojowym, ryżowym lub kukurydzianym – uzyskamy po kilku tygodniach maceracji bardzo cenny wyciąg olejowy, bogaty w hiperycynę, pseudohiperycynę i hiperforynę. Polecam proporcje 1:1 (olej do świeżego surowca). Surowiec warto rozdrobnić. Wyciąg można przecedzić po około 3-4 tygodniach.

Olej dziurawcowy działa przeciwzapalnie na skórę, antyseptycznie i gojąco. Przyśpiesza gojenie ran. Niestety zwiększa też wrażliwość na promienie słoneczne, dlatego trzeba zachować odpowiednią ostrożność. Podany doustnie wybitnie wzmaga wydzielanie żółci. Pobudza przemianę materii, znosi stany znużenia i depresji. Poprawia wydajność intelektualną. Można go zażywać równocześnie z miłorzębem, yerba mate, kwasem glutaminowym, surowcami koffeinowymi i arniką. Łagodzi objawy trądziku. Jest wskazany przy zmęczeniu w przebiegu chorób zakaźnych i w okresie rekonwalescencji. Olej dziurawcowy można zażywać po 1-2 łyżeczki dziennie. Efekty zażywania są widoczne po około 2-3 tygodniach.

Olej dziurawcowy obniża dodatkowo poziom cholesterolu i cukru we krwi.

W leczeniu chorób skóry (odleżyny, liszaje, łuszczyca, oparzenia, owrzodzenia) można go mieszać z tranem, olejem rokitnikowym, wyciągiem olejowym z żywokostu lub pokrzywy.

oleum_hyperici [Rozdzielczość Pulpitu]
Oleum hyperici na oleju konopnym i lnianym 1:1 (surowiec do oleju 1:1, maceracja przez 3 miesiące; surowiec zanurzony w spirytusie przed zalaniem olejem; na powierzchnię zalanego olejem surowca również radzę nalać troszkę spirytusu, aby nie powstała pleśń!, po czym zakręcić).

Surowiec można pozyskiwać z różnych gatunków dziurawca. W handlu jest ziele z dziurawca zwyczajnego (ang. Saint Johns Wort) – Hypericum perforatum Linne = Hypericum officinarum Crantz (=Hypericum vulgare Lamarck), z rodziny Clusiaceae = Hypericaceae = Guttiferae.

Ziele dziurawca – Herba Hyperici (Johanniskraut) niegdyś popularne jako środek żółciopędny i przeciwbiegunkowy, przywracający równowagę w przewodzie pokarmowym. Obecnie zalecany również w fitoterapii chorób układu nerwowego. Wyciągi alkoholowe i ekstrakty suche z dziurawca zawierające hiperycynę, ksantony i floroglucyny działają przeciwdepresyjnie i uspokajająco. Poprawiają samopoczucie, wzmacniają, uodparniają na stres, działają adaptogennie. Uprawniają procesy uczenia się i zapamiętywania oraz odtwarzania informacji. Przywracają chęć do życia. Dodatkowo poprawiają trawienie i pobudzają przemianę materii. Działanie jest odczuwalne po dłuższym i regularnym zażywaniu preparatów dziurawca. Hiperycyna jest inhibitorem monoaminooksydazy (MAO). Dziurawiec działa przeciwdepresyjnie również poprzez hamowanie wchłaniania zwrotnego dopaminy, serotoniny, kwasu gamma-aminomasłowego GABA, glutaminianu i noradrenaliny. Niewątpliwie podnosząc stężenie tych mediatorów dziurawiec wyzwala zadowolenie, radość i euforię. Wyciągi olejowe i wodno-alkoholowe stosowane są w leczeniu trudno gojących się ran. Hiperforyna działa antybakteryjnie. Naftodiantrony dziurawca mają właściwości przeciwwirusowe. Karotenoidy, chlorofil i pochodne floroglucyny pobudzają ziarninowanie. Obecnie mamy w handlu coraz więcej nowoczesnych form (kapsułki, drażetki) zawierających standaryzowane wyciągi z dziurawca. Surowiec zawiera naftodiantrony 0,05-0,3% (hiperycyna, pseudohiperycyna, hiperforyna, adhiperforyna); flawonoidy 3-4% (hiperozyd, kwercytryna, izokwercytryna, rutyna, kaempferol, kwercetyna); garbniki (7-16%), leukocyjanidyny), kwas nikotynowy, witaminę C, karoteny, cholinę, fitosterole (beta-sitosterol), flobafeny, pektyny. Zawartość olejku eterycznego waha się w granicach 0,05-0,9%. Właściwości ściągające, przeciwnieżytowe nadają garbniki, których może być w zielu nawet 16%. Dawka 2-4 g ziela dostarcza ustrojowi 0,2-1 mg hiperycyny.

Zgodnie z monografią WHO (volume 2, Geneva 2002 r.) ziele dziurawca nie powinno zawierać więcej niż 7% popiołu ogólnego. Strata masy po suszeniu nie większa niż 10%. Hiperycyn nie mniej niż 0,08% (w przeliczeniu na hiperycynę).

Udowodniono działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie, przeciwhistaminowe, antydepresyjne, antybakteryjne (w stosunku do Escherichia coli, Proteus vulgaris, Streptococcus mutans, Streptococcus sanguis, Staphylococcus oxford i Staphylococcus aureus ), antywirusowe (w stosunku do influenza
virus A2, herpes simplex virus 2, poliovirus II i vaccinia virus, murine leukaemia virus, hepatitis B virus, murine cytomegalovirus, human cytomegalovirus parainfluenza 3 virus, Sindbis virus, vaccinia virus, vesicular stomatitis virus i equine infectious anaemia virus). Hypericin i pseudohypericin są inhibitorami dla herpes simplex virus typu 1 oraz 2, HIV-1. Hiperycyna jest inhibitorem aktywności odwrotnej transkryptazy wirusa HIV. Hiperycyna jest inhibitorem kinazy białkowej C (tyrozynazy) i daje efekt antyneoplastyczny. Potwierdzono naukowo działanie gojące rany.

Dziurawca nie należy zażywać równocześnie z glikozydami naparstnicy, teofiliną, warfarinem i cyklosporynami. Dziurawiec obniża ich aktywność.

Zgodnie z Farmakopeą Polską VI, ziele dziurawca powinno być zbierane w początkach kwitnienia i wysuszone w cieniu, w przewiewie. Surowiec powinien zawierać nie mniej niż 1,8% flawonoidów w przeliczeniu na hiperozyd C21H20O12 o m.cz. 464,39. Strata masy po suszeniu nie większa niż 12%. Popiołu nie więcej niż 7%. Dopuszcza się ziele gatunku Hypericum maculatum Cr. Zanieczyszczeń mineralnych nie więcej niż 0,5%. Zanieczyszczeń organicznych nie więcej niż 1%. Surowiec nie może zawierać łodyg grubszych niż 3 mm. Pędów z zawiązanymi owocami nie więcej niż 3%. Działanie i zastosowanie: w schorzeniach przewodu pokarmowego, psychotonizujące; zewnętrznie – przyspiesza gojenie. Dawki zwykle stosowane: doustne jednorazowe w odwarach 2-4, dobowe 2-4 g; doustnie w nalewkach i preparatach 2-4 g. Zewnętrznie – odwar do okładów i przemywań 5-10%.

Johanniskraut jest objęty przez Pharmacopoea Helvetica VIII; Ausgabe 1997.

Farmakopee Brytyjskie 1867 r, 1932 r, 1963 r i 2009 r. nie obejmują dziurawca.
Pharmacopoeia Regni Poloniae (Farmakopea Polska I) z 1817 r. nie obejmuje ziela dziurawca.
Pharmacopoea Borussica (Farm. Pruska) z 1813 r. opisuje Johanniskraut – Herba Hyperici.
Pharmacopoea Borrusica VII (Farm. Pruska) z 1862 r. – nie obejmuje Herba Hyperici.
Pharmacopoea Svecica (Farm. Szwedzka) z 1826 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Hispanica (Farm. Hiszpańska) z 1826 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Danica (Farm. Duńska) z 1826 r. – jest opisane ziele dziurawca – Hypericon z Hypericum perforatum Linne.
Herba Austriaca VII (Farm. Austriacka) z 1889 – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoeia Collegii Regi Medicorum Edinburgensis (Farm. Szkocka) z 1803 r. – nie obejmuje Herba Hyperici.
Pharmacopoeia Collegii Regalis Medicorum Londinensis (Farm. Londyńska) z 1824 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Helvetica (Farm. Szwajcarska) z 1898 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Helvetica z 1907 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Parisiensis (Farm. Paryska) z 1758
r. – obejmuje dziurawiec.
Pharmacopoea Germanica z 1890 r. – brak dziurawca.

Dr Oesterlen (1861 r.) wymienia Flores (kwiaty) i Summitates (kwitnące pędy) Hyperici jako lek w pobliżu ziela szanty Herba Marrubii.

Hypericum_calycinum [Rozdzielczość Pulpitu]
Hypericum calycium L., lipiec 2009, Luzern (Szwajcaria). Jest to gatunek o dużych liściach i kwiatach, również leczniczy, często uprawiany w Szwajcarii jako roślina ozdobna.

Komisja E opisała ziele dziurawca Hyperici Herba w monografii nr 228 z 5 XII 1984 r. Komisja E oceniła pozytywnie zakres stosowania i działanie dziurawca. Przetwory z dziurawca można stosować w zaburzeniach psychowegetatywnych, nastrojach depresyjnych, w lęku i niepokoju nerwowym. Olejowe przetwory dziurawca w zaburzeniach trawiennych. Zewnętrznie: olejowe przetwory dziurawca w leczeniu i uzupełniającej terapii ostrych i tępych zranień, w bólach mięśniowych i oparzeniach I stopnia.
Podczas brania przetworów z dziurawca możliwe uczulenie na światło, zwłaszcza u osób o jasnej karnacji skóry.
Średnia dawka dobowa do stosowania wewnętrznego 2-4g surowca lub 0,2-1 mg sumy hiperycyn w innych formach leku. Sposób użycia: cięty i sproszkowany surowiec, płynne i stałe przetwory doustne. Płynne i półstałe przetwory do użytku zewnętrznego. przetwory olejowe do użytku zewnętrznego i wewnętrznego.

W fitoterapii XIX wieku dziurawiec uważano za środek ściągający, pobudzający i pędzący mocz. Z liści i kwiatów lub wierzchołków pędów sporządzano herbatkę (30 g/1 wody) polecana w leczeniu chorób wątroby, nieżytów żołądka, białych upławów, bolesnych miesiączek, niestrawności, bólów głowy pochodzących “od zaflegmienia wewnętrznego”. Dziurawiec zalecano mieszać z krwawnikiem.

Napar z dziurawca – Infusum Hyperici może przy przyrządzany ze świeżego lub suchego rozdrobnionego surowca; zaleca się 2, a nawet 3 łyżki surowca na 200 ml wrzącej wody (20 g/200 ml); pić małymi porcjami. Tinctura Hyperici 3 razy dziennie po 30 kropli. Ja stosuję dawkę 3-5 ml (Tinctura Hyperici 1:3) 1-2 razy dziennie, lub jeśli potrzeba częściej – mniejsze ilości. Bardzo wartościowy jest intrakt dziurawcowy (Intractum Hyperici), sporządzany przez zalanie świeżego surowca wrzącym alkoholem 40-70% lub winem. Wino i nalewkę dziurawcową, przygotowane z 1 cz. surowca na 10 cz. rozpuszczalnika można pić po kieliszeczku codziennie na poprawę samopoczucia i polepszenia trawienia. Sok z dziurawca i nalewka dziurawcowa są dostępne w sklepach zielarskich.

Olej dziurawcowy jest sprzedawany za granicą (Szwajcaria, Niemcy, Austria) w butelkach i kapsułkach.
Oleum Hyperici według Muszyńskiego: 1 cz. świeżych kwiatów i pączków dziurawca zalać 1 cz. spirytusu i 5 cz. oliwy, po czym macerować na łaźni wodnej do całkowitego odparowania wody i spirytusu, następnie przecedzić przez gazę. Ze swojej strony proponuję użyć do tego układ garnek w garnku, możliwie szerokie, aby parowanie było ułatwione. Zachować ostrożność, mały ogień, aby opary alkoholu nie uległy zapłonowi!

Wyciągi z dziurawca mogą pobudzać procesy tworzenia erytrocytów. Pobudzają przemianę materii, wzmagają produkcję witaminy D w skórze. Pobudzają wydzielanie żółci, poprawiają trawienie. Skuteczne są w leczeniu nieżytów przewodu pokarmowego, niedomogów wątroby, zastojów żółci, w profilaktyce kamicy żółciowej. Dr Roeske poleca dziurawiec jako wszechstronne metabolicum, w szczególności jako stomachicum (środek żołądkowy), cholagogum, diureticum, nervinum, dysmenorrhoe (przy bólach miesiączkowych), amenorrhoe (przy braku miesiączki), arthritis, rheumatismus, dermatoplasticum (jako środek przyspiesający granulację).